ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ

Με αφορμή μία τηλεοπτική διαφήμηση, άκουσα ένα αγγλικό τραγούδι που με έκανε να σκεφτώ, πόσο χρήσιμο είναι να λέμε πράγματα, με σοφό αλλά απλό και ανάλαφρο ύφος.  Λέγεται «evrything at once» και το τραγουδάει η  Lenka.  Οι στίχοι λένε:

«πονηρή σαν την αλεπού – γρήγορη σαν τον λαγό – ελεύθερη σαν το πουλί –

μοχθηρή σαν τον λύκο – κοφτερή σαν το δόντι – σκοτεινή σαν τη νύχτα –

γλυκιά σαν τραγούδι – λαμπερή σα μέρα – ελαφριά σαν παιχνίδι –

ζεστή σαν τον ήλιο – τρομακτική σαν την θάλασσα – παγωμένη σαν τον πάγο –

Θέλω να είμαι τα πάντα ταυτόχρονα».

Και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με διάφορες παρομοιώσεις για το ότι θέλει να είναι όλες οι δυνατές επιλογές την ίδια στιγμή.

Είμαστε ολοκληρωμένοι, έχουμε όλα τα χαρακτηριστικά μέσα μας, και επιλέγουμε ανάλογα με τον τρόπο που μεγαλώνουμε ποια στοιχεία του χαρακτήρα μας θα αναδείξουμε και ποια θα κρύψουμε.  ‘Εχουμε και τις σκοτεινές πλευρές μας,  και όσο πιο γρήγορα τις αναγνωρίσουμε τόσο πιο γρήγορα θα συμφιλιωθούμε μαζί τους. Αυτό μας λέει και το τραγούδι, μπορούμε  να είμαστε τα πάντα την ίδια στιγμή.